Ο ΟΡΚΟΣ

Υπήρχαν όρκοι, που λέει και ο Πλούταρχος. Υπάρχαν λοιπόν όρκοι, πάντα υπάρχουν. Άλλοι σπάζουν τη στιγμή που ξεστομίζονται. Άλλοι πάλι σπάζουν με το χρόνο. Από σένα, από τον άλλον, δεν έχει καμιά σημασία. Θυμόμαστε πάντα εκείνους που έσπασαν, ποτέ εκείνους που κρατήθηκαν. Γιατί; Γιατί μας πληγώνουν. Γιατί μας θυμίζουν πως κάθε όρκος υπάρχει η πιθανότητα να σπάσει. Πώς κάθε όρκος δίδεται εύκολα και σπάζεται ευκολότερα. Πόσους όρκους δώσατε τελευταία; Και πόσους σκοπεύετε να κρατήσετε;

Όρκους δε δίνω
Μα θα στο πω
Σου τ'ορκίζομαι
πως σ'αγαπώ
Κι άμα αθετήσω
τον όρκο αυτό
κακό να με βρει
να μη σωθω.

Όρκους δε δίνω
Μα θα στο πω
Σου τ΄ορκίζομαι
πως δε μπορώ
Μακριά από σένα
να βρω νερό
να ξεδιψάσω
 τον πόθο αυτό.

Υ.Γ: Όλες οι υποσχέσεις και οι όρκοι έχουν "σπάσει" εκτός απο το " θα είμαι πάντα δίπλα σου". 

                                                                   Της Ανδριάνας Βούτου