ΕΠΙΛΟΓΗ

''Κάποιες διαδρομές έχουν ανεξήγητες συμπτώσεις

Και συγκρούσεις σε μοιραίες διασταυρώσεις...''

Στέκεσαι δίπλα σε αυτόν τον γκρεμό. Ένα μπουφάν σε κρατά ζεστό. Τα μαλλιά σου όμως, δε προστατεύονται από τίποτα κι έτσι, απλά και φυσικά τα παίρνει ο άνεμος.  Μια, δυο φορές τα στρώνεις με το χέρι σου προς τα πίσω. Όχι για να τα δαμάσεις, αλλά γιατί σου αρέσει η κίνηση. It is your move, babe! Δε μπαίνεις καν, στον κόπο να τα συγκρατήσεις. Είτε αδιαφορείς, είτε σου αρέσει. Μπορεί πάλι, να ξέρεις πως είναι άνιση η μάχη. Θα συγκρατείς κάτι που δε θέλει και δε μπορεί να συγκρατηθεί.

Σαν τα συναισθήματα...

Συγκρατημένα ασυγκράτητα

Ένα poker face ενώ, δεν παίζουμε καμιά παρτίδα. Ή μήπως παίζουμε; Συγκρατημένα, μαγκωμένα συναισθήματα. Μια οικειότητα όμως, που τα... λύνει από τα σχοινιά τους. Ένα παρελθόν που τα κάνει να θυμούνται. Η μνήμη... Των χεριών που ακουμπιούνται, των ματιών που καμιά φορά κοιτάζονται και γυαλίζουν. Σαν αυτές τις μπίλιες που έκανα συλλογή μικρή. Αν κάποια φορά, έρθεις στο πατρικό μου, θα σου δείξω. 

Όλα θα στα δείξω!

Τις παιδικές μου κούκλες, την υδρόγειο σφαίρα / λαμπατέρ που με έκανε να ονειρεύομαι ταξίδια, τα βιβλία μου. Άλμπουμ της παιδικής μου ηλικίας, μια παλιά μου μπλούζα που αρνούμαι να την πετάξω γιατί μου μυρίζει αθωότητα. Το παιδικό μου δωμάτιο, το κάδρο με τη μπαλαρίνα που διάλεξα εγώ ανάμεσα σε τόσα άλλα στην ηλικία των 6 ετών.

Δε ξέρω πως να το τελειώσω αυτό που γράφω. Σαν τη δική μας ιστορία. Δε ξέρω που να βάλω τέλος, κι έτσι την αφήνω με μια άνω τελεία. Χρόνια τώρα...