ΙΣΤΟΡΙΕΣ ΑΓΑΠΗΣ

"Όσο πίσω κι αν γυρίζω αναπολώντας τους έρωτες μου, δυσκολεύομαι να μιλήσω γι'αυτούς. Τούτη η έξαψη βρίσκεται πέραν του ερωτισμού, ως υπέρμετρη ευτυχία αλλά και καθαρή ηδονή: Αμφότερες μετατρέπουν τις λέξεις σε πάθος. Η ερωτική γλώσσα είναι αδύνατη, ανεπαρκής, έντονα υπαινικτική τη στιγμή που θα τη θέλαμε άμεση, στο μέτρο του δυνατού. Είναι σμήνος μεταφορών, είναι λογοτεχνία. Λόγω του ενικού χαρακτήρα της, την αποδέχομαι μόνο σε πρώτο πρόσωπο''.

''Στην πραγματικότητα, η αίσθηση που έχουμε, εν μέσω του έρωτα, ότι αναγκαστήκαμε να σπαταλήσουμε αν όχι να θυσιάσουμε επιθυμίες και πόθους, δεν είναι άραγε τι τίμημα που πρέπει να πληρωσουμε για την βιαιότητα των παθών μας επί του άλλου;''

''Πράγματι κατά την ερωτική παράφορα, σβήνονται τα όρια των ταυτοτήτων, θολώνει η ακρίβεια της αναφοράς και του νοήματος του ερωτικού λόγου. Μιλάμε άραγε για το ίδιο πράγμα κάθε φορά που αναφερόμαστε στον έρωτα; Και ποιο είναι αυτό το πράγμα;''

''Κεραυνοβόλος έρωτας, τρελός έρωτας, παράφορος έρωτας, φλογερός έρωτας... Η απόπειρα να μιλήσει κανείς γι'αυτόν είναι θαρρώ κάτι διαφορετικό από το να τον ζει, είναι όμως, εξίσου επίπονο και ηδονικά μεθυστικό. Ακούγεται γελοιό; Μάλλον τρελό. Ο κίνδυνος τον οποίο ενέχει ένας λόγος περί έρωτα, ένας ερωτικός λόγος, πηγάζει ασφαλώς κατά κύριο λόγο από την αβεβαιότητα του αντικειμένου του. Πράγματι, περί τίνος ακριβώς μιλάμε;''

''O έρωτας είναι ούτως ή άλλως, μοναχικός καθότι ανεπικοινώνητος. Θαρρείς και τη στιγμή που το άτομο ανακαλύπτει ότι είναι εξόχως αληθινό, έντονα υποκειμενικό, αλλά βιαίως ηθικό καθότι γενναιόδωρα έτοιμο να κάνει τα πάντα για τον άλλο, ανακαλύπτει επίσης τα όρια της κατάστασης του και την αδυναμία της γλώσσας του. Δυο έρωτες δεν είναι άραγε κατ'ουσία ατομικοί, δίχως κοινο μέτρο, καταδικάζοντας ετσι, τους ερωτικούς συντρόφους να συναντιούνται μόνο σε ένα μετατοπιζόμενο σημείο; Εκτός αν έρθουν σε επαφή μέσω ενός τρίτου: Ενός ιδεώδους , ενός Θεού, μιας ιεροποιημένης ομάδας...''

''Ο έρωτας είναι, στην κλίμακα του ατόμου, αυτή η αναπάντεχη επανάσταση, αυτός ο αθεράπευτος κατακλυσμός για τον οποίο μπορείς να μιλήσεις μόνο εκ των υστέρων. Υπό το κράτος του, αδυνατείς να μιλήσεις γι'αυτόν. Έχεις απλώς την εντύπωση ότι επιτέλους μιλάς, για πρώτη φορά, στ'αλήθεια. Λες όμως, πραγματικά κάτι; Όχι οπωσδήποτε. Τότε, όμως, τι ακριβώς λες; Ακόμη κι η ερωτική επιστολή, αυτή η αθώα διαστροφική απόπειρα  για να κατευνάσω ή να τονώσω το παιχνίδι, είναι τόσο βυθισμένη  στη δίνη της στιγμής που με κάνει να μιλώ μόνο για εμένα και για εσένα ή μάλλον για ένα εμείς που απορρεει από την αλχημεία των ταυτίσεων, αλλά όχι για αυτό που πραγματικά διακυβεύεται ανάμεσα στον έναν και στον άλλον''.

''Μπορούμε να μιλήσουμε για έναν έρωτα, για τον Έρωτα, λογικό είναι να παραδεχτούμε επίσης, ότι όσο ζωογόνος κι αν είναι αυτός, δε γίνεται να μας κυριεύσει χωρίς να μας κάψει. Δεν μπορούμε ίσως να μιλήσουμε γι'αυτόν, εκ των υστέρων έστω, παρά επειδή ακριβώς μας έκαψε. Αυτή η οξεία ανεπάρκεια, επακόλουθο της υπέρμετρης μεγέθυνσης του ερωτευμένου Εγώ, το οποίο είναι εξίσου υπερβολικό στην αλαζονεία όσο και στην ταπεινότητα του, βρίσκεται στην καρδιά της εμπειρίας''.

                                          
                                            Από το βιβλίο ''Ιστορίες αγάπης'' της Julia Kristeva