TIME IS A MAGIC BUS

Ο χρόνος έχει δυο όψεις. Η μια είναι όταν περιμένω μετρώντας τις ώρες για να ρθεις. Η άλλη όταν είμαι μαζί σου και σταματούν τα ρολόγια. Κι οι δυο έχουν έναν κοινό παρανομαστή. ΕΣΕΝΑ. Άρα ο χρόνος είσαι εσύ. Ο δικός μου χρόνος...
Τα ρολόγια μια μέρα θα τα πετάξω. Θα τους βάλω φωτιά και θα τα κάψω. Θα κάψω μαζί τους και όλους εκείνους τους ρολογάδες. Να πάψουν πια να κατασκευάζουν αυτά τα μαραφέτια. Τα γρανάζια που ήταν προορισμένα να γίνουν ρολόγια, θα τα κάνω σκουλαρίκια και τους δείκτες βραχιόλια για το πόδι. Σε κάθε βήμα κι ένα μικρό κουδούνισμα.

Μαζί τους θα κάψω και τα κοκόρια όλης της γης. Αυτά τα ρολόγια της φύσης που βρέξει χιονίσει θα ''κοκορίζουν'' για να μου θυμίζουν πως πρέπει να πάω για ύπνο. Πως πρέπει να φύγω μακριά σου. Πως οι μέρες δεν μου φτάνουν.
Θα κάψω το χρόνο πριν σε γνωρίσω για να έχω μόνο αυτόν μαζί σου. Να μαι καθαρή ψυχή, νέα στον κόσμο τούτο!

Μόλις φτιάξω μια τέτοια φωτιά. Θα ανάψω τσιγάρο. Θα το καπνίσω κοιτάζοντας την με μάτια να γυαλίζουν. Έπειτα, θα περπατήσω ανάμεσα στις στάχτες και θα έρθω ως το σπίτι σου. Θα χτυπήσω την εξώπορτα και θα περιμένω να φανείς.
Αν ανοίξεις με το βλέμμα θα στα πω όλα. Αν δεν ανοίξεις, θα περάσω πάλι από τις στάχτες και θα ανάψω ένα δεύτερο τσιγάρο. Θα ναι και το τελευταίο που θα καίει για σένα.

                                                                   Της Ανδριάνας Βούτου