ΛΑΒΥΡΙΝΘΟΣ

Αγγίζω τα χείλη σου αγνή

και μας παίρνει η αυγή

όταν σβήνει η βροχή.

Στα μάτια σου παίζει 

ένα φως

και ο αέρας περνάει

στα φιλιά σου γελάει.

Στο παράθυρο γέρνω να δω

το χρυσάφι του κόσμου θαμπό

μα η καρδιά σου ανασαίνει

κι όπως πριν μ ανασταίνει.

Σε βλέπω με μάτια κλειστά

σα να βρίσκεσαι εδώ

κι όμως είσαι μακρυά.

Θυμάμαι τραγούδια να λες

για τις άδειες στιγμές

τις χαμένες καρδιές.

Στο λαβύρινθο έχω χαθεί

του Θησέα τραβάω τη κλωστή

μα τα χέρια πονάνε 

και τα μάτια ξεχνάνε.

Αγγίζω τα χέρια σου αγνή

το κεφάλι μου γέρνει 

και η νύχτα με παίρνει.

Δε θέλω ούτε λέξη να πω

στα ανοιχτά τ όνειρο

με κρατάει ναυαγό.

Στο παράθυρο γέρνω να δω

το χρυσάφι του κόσμου θαμπό

μα η καρδιά σου ανασαίνει 

κι όπως πριν μ ανασταίνει.

 Στίχοι-Μουσική-Πρώτη Εκτέλεση : Σωκράτης Μάλαμας 

Υ.Γ Για το blog αυτό.
Για τα μονοπάτια του νου που πάντα είναι ένας μικρός λαβύρινθος.