Η ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΗ ΜΙΑΣ ΤΕΛΕΙΑΣ

"Θα ήθελα να έχω πιο πολύ μπόι.

Παρότι βρίσκομαι εδώ για να ξεκουράζονται

τα γράμματα,

μ'ενοχλεί που πάντα μπροστά μου υψώνεται

ένα κεφαλαίο.

Μου αρέσει που οι ερωτευμένοι δε με ξέρουν

και είναι μεγάλη μου τιμή που με επέλεξε η σιωπή.

Στα νιάτα μου έκανα κι εγώ την επανάσταση μου,

αλλά το μόνο που κατάφερα ήταν να γίνω

μια άνω τελεία.

Όσο για τ'όνομα μου,

θα ήθελα ο τόνος να είναι στο έψιλον".

Το ερωτηματικό σκύβει και της λέει
                                                                                           
................................................................................................................

''Κρυφάκουσα την εξομολόγηση σου

και θέλω να σου πω

πωε εγώ σ έχω κορόνα στο σπίτι μου-ψηλά ψηλά

στον τοίχο ένα καρφάκι κι από κάτω το γαντζάκι μου

να κρεμούν οι άνθρωποι τις απορίες τους''.

 Στη χώρα μιας τελείας 

αναζητώ τα ίχνη σου

κάνοντας άνω κάτω

τα εδάφη της.

................................................................................................................

Η τελεία μοιάζει με τη στιγμή.

Η τελεία μένει,η στιγμή δραπετεύει.

''Εσύ που είσαι;''

''Εκεί που η θάλασσα δεν τελειώνει κι ο ουρανός δεν αρχίζει,

υπάρχει μια μια γραμμή που ενώνει και χωρίζει.

Άναψε δυο κεριά για να με ψάξεις,ένα στην ανάμνηση κι

ένα στη προσδοκία''.

Λουδοβίκος των Ανωγείων

Η εξομολόγηση μιας τελείας

Η αφιέρωση στα μικρά σκαμπό της Απανεμιάς - Ένα ''Γυρεύω να ρθεις'' τα ξημερώματα...