ΤΟ ΟΧΤΩ

Η αγάπη άπαξ και ριζώσει δεν τελειώνει. Δεν σταματά να υφίσταται, δεν σταματά να υπάρχει. Κι αυτό την κάνει μοναδική. Ο χρόνος την δυναμώνει γιατί δεν έχει τη δυνατότητα να κάνει κάτι άλλο μαζι της. Οι άνθρωποι αγαπιούνται για να αντέχουν τον χρόνο...

Η εξίσωση δηλαδή έχει τρία μέρη: Αγάπη, άνθρωπος και χρόνος. Αυτή η εξίσωση έχει και τρεις αγνώστους γι αυτό και είναι άλυτη.

Τα χρόνια μπορεί να γίνουν δυο και τα δυο τρία και τα πέντε οχτώ, αλλα δεν σημαίνουν τίποτα έτσι απλά από μόνα τους. Οι αριθμοί πάντα θα είναι αριθμοί, χωρίς ψυχή, χωρίς συναίσθημα. Και μόνο ο άνθρωπος μπορεί να το αλλάξει αυτό με έναν τρόπο μαγικό. Αγάπη λέγεται ο τρόπος. Αγάπη για σένα, για τους γύρω σου, για την ζωή, για τον έρωτα.

Και μιας και είπα έρωτα αυτός στην εξισωση έχει μια θέση. Είναι το ισον, το και, το μείον. Είναι ο συνδετικός κρίκος όλων των αγνώστων. Αν δεν με πιστεύεις σκέψου: Δυο άνθρωποι συναντιούνται και ερωτεύονται. Μετά γνωρίζονται και χωριζουν ή αγαπιούνται. Και μετά μένουν για πάντα μαζί ή χωριζουν μια για πάντα.

Τώρα συνειρμικά που ήρθε και το πάντα έχω να πω κάτι. Το πάντα υπάρχει, αφού ότι πιστεύουμε έχει ύπαρξη. Και ναι, στον έρωτα πιστεύουμε το πάντα περισσότερο απο οτιδήποτε άλλο. Είμαστε χαζοί; Μπορεί. Πρέπει να σταματήσουμε να το κάνουμε; Όχι, θα μετατραπούμε απο χαζοί σε βλάκες. Και κανείς δεν θέλει να περάσει τη ζωή του με έναν βλάκα, ποσό μάλλον αν αυτός ο βλάκας είναι ο ιδιος του ο εαυτός.

Σκέφτομαι πως το επτά είναι μοιραίος αριθμός. Μαγικός, σημαδιακός. Το παραδέχομαι ακόμη κι αν η Παναθηναϊκή μου ψυχή το αρνείται πεισματικά. Το οχτώ είναι ένας αριθμός με δυο μηδενικά. Είναι ένα restart. Το καλοκαίρι μου μου δίδαξε πως τα restart είναι επίπονα, αλλα πολυ επιμορφωτικά.

Οχτώ μου, σε καλωσορίζω. Με τρομάζεις, εδώ και καιρό... Δεν με φοβίζεις όμως πια. Οχτώ μου, δε θέλω να μου φερθείς καλά. Θέλω να με τσακίσεις με αλήθειες. Θέλω να με πατήσεις κάτω. Μόνο έτσι, θα φέρεις εις πέρας το έργο σου, αυτό της αλλαγής, της επανεκκίνησης. Οχτώ μου αν πάλι κανείς τούμπα θα σε δω για άπειρο και θα πιστέψω στα θαύματα.

Υ.Γ: Happy 8! Happy 8? Think about it!

                                                                             Της Ανδριάνας Βούτου