YOU: ΕΙΜΑΙ PSYCHO ΑΛΛΑ ΕΙΜΑΙ ΠΑΙΔΑΡΟΣ ΟΠΟΤΕ ΧΑΛΑΛΙ

Εθισμένη στο Netflix, όπως ακριβώς και η μισή υφήλιος. πιάστηκα στα... δίχτυα της σειράς YOU. Αρχική σκέψη, χαζοσειρά για να αποκοιμιέσαι χωρίς ιδιαίτερο life changing experience. Το πρώτο επεισόδιο ξεκίνησε και αρχίζω να το συμπαθώ το όλο σκηνικό. Τι να πω, έχω ένα... thing για τα βιβλία και τους ανθρώπους που τα διαβάζουν. Πρώτη εντύπωση, θετική. Πόσο θα ήθελα να είχα γνωριστεί κι εγώ με τον έρωτα μου σε κάποιο βιβλιοπωλείο.

Ωραία, έπιασε η ρομαντζάδα, αλλά θα με κρατήσει; Ορίστε, και η δεύτερη σκέψη που ήρθε στα... καπάκια. Κι εκεί που αρχίζω να αμφιβάλλω για το αν θα ξημερωθώ με δεύτερο επεισόδιο, τσουπ, SPOILER ALERT αυτός είναι stalker. Εκεί με ''κατέκτησε'' και συνέχισα να το παρακολουθώ ως το τέλος. All guilty!

Τελειώνοντας τη σειρά, άρχισα να αναρωτιέμαι πόσο ασφαλείς είμαστε σε αυτόν τον κόσμο τελικά; Η τρέλα δεν υπάρχει μόνο μέσα στα social media, αλλά και έξω από αυτά. Πόσο εκθέτουμε τη ζωή μας εκεί έξω για πέντε παραπάνω like ή για να καταπολεμήσουμε τις μοναξιές μας και ταυτόχρονα, κάνουμε εύκολη την πρόσβαση στον προσωπικό μας χώρο σε οποιονδήποτε που θέλει να ικανοποιήσει τις παράλογες ορέξεις του;

Και τελικά, τίποτα δεν είναι όπως φαίνεται; Πρέπει να γίνουμε όλοι καχύποπτοι σε όλα ή μπορούμε ακόμη, να αφηνόμαστε ελεύθεροι σε νέες γνωριμίες και ανθρώπους; Πόσο αληθινό είναι αυτό που βλέπουμε στα social media του άλλου, που νομίζουμε πως τον γνωρίζουμε αλλά τελικά, δε ξέρουμε τίποτε πραγματικά για εκείνον;

Κι ενώ έχω συνεπαρθεί από τις σκέψεις μου και έχω τρομοκρατηθεί από το τι βρίσκεται εκεί έξω, μπορεί κι ακριβώς έξω από το παράθυρο μου, βλέπω τις αντιδράσεις των fans για την συγκεκριμένη σειρά και ο τρόμος μεγαλώνει. Γιατί τελικά, αν είσαι hot και smart γιατί όλοι το ξέρουν αυτό, intelligence is the new sexy, τότε δε πάει να είσαι δολοφόνος, psycho ή stalker; Σου δίνουμε συγχωροχάρτι χωρίς δεύτερη σκέψη.

Ο πρωταγωνιστής Joe εκ πρώτης είναι το τέλειο boyfriend. Το κελεπουράκι που λέμε και στο χωριό μου, αλλά αυτό απέχει... χιλιόμετρα από την αλήθεια. Στην πραγματικότητα, όσο ωραίος κι αν είναι, όσο ρομαντικά πράγματα κι αν κάνει, όσα ποιήματα κι αν έχει μάθει απ' έξω για να σου απαγγείλει, δε θα πάψει να είναι ένας άνθρωπος με διαταραχή προσωπικότητας που χρειάζεται ψυχολογική στήριξη, φαρμακευτική αγωγή και εγκλεισμό για το καλό το δικό του και της υπόλοιπης ανθρωπότητας.

Όσο ωραία μπουκλε μαλλιά κι αν έχει, six pack ενώ πρακτικά είναι χωμένος μέσα στα βιβλία νυχθημερόν (ποιον κοροιδεύετε γαμώτο) και ξέρει τι σου αρέσει και τι όχι, δε θα πάψει να είναι ο τύπος που έχει ψάξει όλα τα προσωπικά σου αντικείμενα, που δεν γνωρίζει τι είναι τα όρια προσωπικού χώρου  και που όλο αυτό που βλέπεις ενώ μοιάζει να αγγίζει την τελειότητα, είναι ένα ψέμα, ένα κατασκεύασμα για να σου αρέσει, ένα τέλειο κατασκεύασμα.

Και απορώ με το γυναικείο πληθυσμό. Απορώ και θυμώνω, πως γίνεται να κατηγορούν την εκαστοτε θηλυκή ''γάτα'', στην προκειμένη περίπτωση Beck, για την τρέλα του κάθε Joe. Να την κατηγορούν για τα ανθρώπινα λάθη της που τον οδήγησαν σε αυτή την παράνοια. Να κατηγορούν έναν άνθρωπο για τις επιλογές που έκανε ένας άλλος, Ανύκουστο;

Κορίτσια κουλάρετε! Σεβαστείτε τον εαυτό σας, τον προσωπικό σας χώρο, τις επιλογές σας, τα θελω σας. Μην κάνετε εκπτώσεις, μη δίνετε... βήμα σε κανέναν psycho ή και normal άνθρωπο να σας χειραγωγεί. Όσο ωραίος κι αν είναι, αν σας χτυπάει, πρέπει να τον καταγγείλετε. Δε θα αλλάξει! Δε θα αλλάξει να είστε σίγουρες. Όσο μορφωμένος κι αν μοιάζει, αν σας απαγορεύει να κάνετε πράγματα που αγαπάτε, αν σας παρακολουθεί γιατί δεν σας εμπιστεύετε, αν σας απομακρύνει από τους δικούς σας ανθρώπους, τότε δεν πρέπει να έχει θέση στη ζωή σας.

Σταματήστε να βαφτίζετε τα θύματα, θύτες και τους θύτες να τους δικαιολογείτε ως θύματα. Μπορεί εδώ να μιλάμε για μια σειρά που στην τελική, ποιος νοιάζεται, αλλά αυτό δε σημαίνει πως δεν είναι μια μικρή αντανάκλαση της πραγματικότητας εκει εξώ. Μια τρομακτική αντανάκλαση αν με ρωτάτε.

                                                                Της Ανδριάνας Βούτου