ΗΜΕΡΟΛΟΓΙΟ ΚΑΡΑΝΤΙΝΑΣ III

Θυμήθηκα ένα δίσκο που σου είχα κάνει δώρο...
Μετά θυμήθηκα πως έπαψα να βλέπω τηλεόραση.
Ήξερες ότι κάποιους τους αποκαλούν λαθρομετανάστες;
Είναι η ζωή λαθραία;
Κι αν ναι, ποιός το αποφασίζει;
Μετά πάλι, θυμήθηκα τους ''κακούς'' Τούρκους σε κάποια σύνορα.
Αυτούς που τρώνε τα ίδια φαγητά με εμας, πίνουν τον ίδιο καφέ της παρηγοριάς και χορεύουν στους ίδιους ρυθμούς.
Η γαλανόλευκη σημαία στο απέναντι μπαλκόνι στέκει κι ανεμίζει όμορφη και περήφανη.
Ίσως τα βράδια να σκύβει και να κλαίει από ντροπή.
Εύχομαι να σκύβει από ντροπή.
Γι εκείνον τον πατριώτη που την κρέμασε όλο χάρη.
Άκου! Άκου προσεκτικά!
Οι κραυγές της γυναίκας του και το κλάμα του παιδιού του.
Τη χτυπά αλύπητα τα βράδια.
Το πρωί σε χαιρετά με σεβασμό πριν πάει για δουλειά.
Για ποια πατρίδα μου μιλάς;
Εγώ μια ξέρω μόνο: Το πατρικό μου σπίτι, την αγκαλιά της μάνας μου, την αυλή που έκανα ποδήλατο μικρή, το φοιτητικό μου διαμέρισμα, την πρώτη μου συγκατοίκηση στο εξωτερικό και τη θάλασσα που έμαθα να κολυμπώ.
Πατρίδα μου είναι όπου έχω αναμνήσεις.
Πατρίδα μου είναι όπου αγαπώ.
Πατρίδα μου είναι όπου μπορώ να χαμογελώ.

Υ.Γ. Καραντίνα και Πατριωτισμός